Instalacja WP Pixel

Instalacja WP Pixel na stronie

Aby zainstalować WP Pixel należy dodać poniższy kod w sekcji <head> na każdej stronie serwisu. Należy umieścić indywidualny identyfikator w dwóch miejscach oznaczonych PIXEL_ID.
Ponadto skrypt dopuszcza podanie dodatkowych parametrów (DODATKOWE_PARAMETRY). Parametry identyfikujące użytkownika nie są obowiązkowe, jednak zarówno HEM jak i LTID pozwolą aktywować kampanie w środowisku bez Third-Party Cookies - obecnie na przeglądarkach Safari, Firefox, ale w przyszłości również na przeglądarce Chrome.

W przypadku rezygnacji z przekazywania dodatkowych parametrów, należy usunąć zapis , DODATKOWE_PARAMETRY ze skryptu osadzenia.

<head>
    <script>
        !function(w,p,e,v,n,t,s){w['WphTrackObject'] = n;
        w[n] = window[n] || function() {(w[n].queue=w[n].queue||[]).push(arguments)},
        w[n].l = 1 * new Date(), t=p.createElement(e), s=p.getElementsByTagName(e)[0],
        t.async=1;t.src=v;s.parentNode.insertBefore(t,s)}(window,document,'script',
        'https://pixel.wp.pl/w/PIXEL_ID/tr.js', 'wph');
        wph('init', 'PIXEL_ID', DODATKOWE_PARAMETRY);
    </script>
</head>

Po wdrożeniu skryptu osadzenia, należy przejść do następnego kroku, jakim jest implementacja kodów zdarzeń:
klienci z branży e-commerce
klienci spoza branży e-commerce

Dodatkowe parametry

Skrypt dopuszcza podanie dodatkowych parametrów w opcjonalnym obiekcie konfiguracyjnym:

em - e-mail użytkownika znormalizowany i zahashowany zgodnie z poniższymi wytycznymi. W przypadku podania adresu e-mail w postaci oryginalnej skrypt dokona normalizacji i hashowania przed wysyłką eventów.
ltid (long-term id) - unikalny, tekstowy identyfikator użytkownika (niepusty string). Przed wysyłką eventu skrypt usunie białe znaki z początku i końca identyfikatora.
ltid_name - jeśli ltid przechowywane jest w cookie, skrypt może sam wyciągnąć tę wartość i wysłać ją w evencie. W tym parametrze należy wtedy podać nazwę cookie. W przypadku podania poprawnego parametru ltid, parametr (ltid_name) zostanie zignorowany. Zarówno nazwa jak i wartość cookie powinna być niepustymi tekstami (string).

Przykłady osadzenia z dodatkowymi parametrami

Osadzenie bez dodatkowych parametrów

<head>
    <script>
        !function(w,p,e,v,n,t,s){w['WphTrackObject'] = n;
        w[n] = window[n] || function() {(w[n].queue=w[n].queue||[]).push(arguments)},
        w[n].l = 1 * new Date(), t=p.createElement(e), s=p.getElementsByTagName(e)[0],
        t.async=1;t.src=v;s.parentNode.insertBefore(t,s)}(window,document,'script',
        'https://pixel.wp.pl/w/PIXEL_ID/tr.js', 'wph');
        wph('init', 'PIXEL_ID');
    </script>
</head>

Osadzenie z hashem adresu e-mail (parametr em)

<head>
    <script>
        !function(w,p,e,v,n,t,s){w['WphTrackObject'] = n;
        w[n] = window[n] || function() {(w[n].queue=w[n].queue||[]).push(arguments)},
        w[n].l = 1 * new Date(), t=p.createElement(e), s=p.getElementsByTagName(e)[0],
        t.async=1;t.src=v;s.parentNode.insertBefore(t,s)}(window,document,'script',
        'https://pixel.wp.pl/w/PIXEL_ID/tr.js', 'wph');
        wph('init', 'PIXEL_ID', {em:
        'f02f61d33aac1c8d56813d668299b33d05aa99adf2056c1950f688459da1a465'});
    </script>
</head>

Osadzenie z id użytkownika (parametr ltid)

<head>
    <script>
        !function(w,p,e,v,n,t,s){w['WphTrackObject'] = n;
        w[n] = window[n] || function() {(w[n].queue=w[n].queue||[]).push(arguments)},
        w[n].l = 1 * new Date(), t=p.createElement(e), s=p.getElementsByTagName(e)[0],
        t.async=1;t.src=v;s.parentNode.insertBefore(t,s)}(window,document,'script',
        'https://pixel.wp.pl/w/PIXEL_ID/tr.js', 'wph');
        wph('init', 'PIXEL_ID', {ltid: '48b69fcca1d29075b14b8aef0'});
    </script>
</head>

Osadzenie z wieloma dodatkowymi parametrami (ltid_name i em)

<head>
    <script>
        !function(w,p,e,v,n,t,s){w['WphTrackObject'] = n;
        w[n] = window[n] || function() {(w[n].queue=w[n].queue||[]).push(arguments)},
        w[n].l = 1 * new Date(), t=p.createElement(e), s=p.getElementsByTagName(e)[0],
        t.async=1;t.src=v;s.parentNode.insertBefore(t,s)}(window,document,'script',
        'https://pixel.wp.pl/w/PIXEL_ID/tr.js', 'wph');
        wph('init', 'PIXEL_ID', {em: 'user@test.com', ltid_name: 'ID_COOKIE_NAME'});
    </script>
</head>

Normalizacja adresów e-mail

Normalizacja adresów e-mail ma na celu standaryzację i unifikację danych wejściowych, w kierunku poprawy spójności procesu hashowania. Przeprowadzenie poprawnej normalizacji adresów e-mail pomaga w utrzymaniu jednolitości i unikalności danych wejściowych, co przekłada się na poprawę bezpieczeństwa i skuteczności procesu identyfikacji.

Aby znormalizować adres e-mail, należy wykonać następujące kroki:

usunąć spacje z początku i z końca adresu;
przekształcić wszystkie znaki ASCII na małe litery;
w adresach e-mail z domeny gmail.com należy usunąć następujące znaki z części adresu email dotyczącej nazwy użytkownika:

kropka . np. jan.kowalski@gmail.com powinno zostać zmienione na jankowalski@gmail.com;

z części adresu e-mail dotyczącej nazwy użytkownika należy usunąć znak + oraz wszystkie następujące po nim znaki:

np. jankowalski+newsletter@wp.pl powinno zostać zamienione na jankowalski@wp.pl.

Kodowanie hash adresów e-mail

Metoda normalizacji adresów e-mail ma na celu umożliwienie systemom informatycznym bezpiecznego przechowywania i analizowania informacji identyfikacyjnych użytkowników. Hashowanie, będące procesem przekształcania danych wejściowych (w tym adresów e-mail) w unikalny ciąg znaków o stałej długości, pozwala na skuteczne utajnienie oryginalnych danych przy jednoczesnym zachowaniu ich unikalności.

Identyfikacja zahashowanych adresów e-mail stanowi kluczową część praktyk bezpieczeństwa informacji. Wprowadzanie zahashowanych wersji adresów e-mail umożliwia systemom przechowywanie informacji identyfikacyjnych w sposób, który minimalizuje ryzyko naruszeń prywatności.

Znormalizowany adres e-mail należy zahashować algorytmem hashującym SHA-256. Zahashowany adres e-mail powinien mieć postać heksadecymalnego ciągu znaków.